\documentclass[a4paper,onecolumn,10pt]{article}
%% Innym formatem, który poznawczo warto przetestować, ale który nie został
%% przyjęty dla sprawozdań, mógłby być klasyczny format dwukolumnowy:
%% \documentclass[a4paper,twocolumn]{article}
%%
%% Jeżeli zaś z założenia chcemy generować po dwie strony na jednej kartce,
%% warto wtedy zwiększyć rozmiar czcionki i z możliwych 10pt,11pt,12pt wybrać
%% 12pt.

%% Tak włącza się obsługę języka polskiego i rozpoznawania kodowania znaków
%% zgodnego z ISO-8859-2.
\usepackage[polish]{babel}
\usepackage[latin2]{inputenc}

%% Uwaga, proszę nie zmieniać ani rozmiaru czcionki ani marginesów. Są
%% dobrane tak a nie inaczej nieprzypadkowo, zgodnie z zasadami dobrego 
%% składu tekstu. 
%%
%% - maksymalna liczba znaków w linii nie powinna być za duża, nie więcej niż
%%   sześćdziesiąt kilka znaków, zbyt długie linie męczą wzrok, dlatego
%%   właśnie tworzy się przy drobnym druku szpalty wielokolumnowe,
%% - oko potrzebuje pustych marginesów z obu stron tekstu,
%% - czcionka nie powinna być za duża, tekst wyglądałby wtedy nietypowo a
%%   może i wręcz infantylnie.


%% Aby uzyskać dobre polskie czcionki w PDF i Postscript:
\usepackage{qtimes,qcourier}
\usepackage[QX]{fontenc}

%% Gdy nie ma zainstalowanych fontów quasi (qfonts), należy użyć poniższej
%% linii z T1 zamiast dwóch powyższych - wtedy jednak fonty w PDF mogą nie
%% być wektorowe - będą źle wyświetlane przez AcrobatReader, choć dobrze
%% drukowane i dobre w postaci Postscript. 
%% Do edycji tekstów polskich zaleca się jednak w razie braku doinstalowanie
%% do dystrybucji Latexa fontów quasi (qfonts) np. spod adresu: 
%% http://sunsite.icm.edu.pl/pub/CTAN/fonts/psfonts/polish/qfonts/
%%
%%\usepackage[T1]{fontenc}

%% Dla tekstów pisanych jedynie w języku angielskim, zamiast powyższych
%% komend usepackage wystarczą dwa poniższe, zbędne są też czcionki quasi.
%%
%% \usepackage[english]{babel}
%% \usepackage[T1]{fontenc}


%% Włączenie dodatkowych pakietów. epsfig włącza też graphicx i graphics.
\usepackage{fancyhdr}
\usepackage{fancyvrb}
\usepackage{epsfig}
\usepackage{color}

%% Tu włączane są nasze makra z xdefs.tex
\input{xdefs.tex}

\begin{document}
\bibliographystyle{alpha}
\pagestyle{fancy}
\fancyhead[LE,RO]{}
\fancyhead[RE,LO]{\leftmark}

%% Tu włączany jest właściwy dokument. Dzięki separacji x.tex od t.tex
%% standardowe nagłówki latexa z t.tex nie odciągają naszej uwagi od meritum
%% zagadnienia opisywanego w x.tex. 
\input{x}

\nocite{*}
\bibliography{t}

\end{document}